در ایام امتحانات یکی از مهمترین مشکلات دانش اموزان، استرس هست که در بعضی ها کمتر و در بعضی دیگر از دانش آموزان خودش رو شدید نشون می ده.
استرس باعث می شه عملکرد دانش آموز به کمتر از نصف کاهش پیدا کنه و نتونه به نتیجه مطلوب از تلاش های خودش برسه و بعد از آزمون متوجه می شه که بسیاری از سوال ها رو علیرغم اینکه بلد بوده، اشتباه نوشته و یا اینکه نتونسته جواب بده.
دلیل عمده استرس در دانش اموزان اینه که خودشون را با بقیه دانش اموزان مقایسه می کنند و در ذهن خودشان دارن با اون مسابقه می دن و چون معمولا طرف مقابل رو بهتر از خودشون تصور می کنن، همیشه حس عقب ماندگی دارن و این باعث می شه بیشتر استرس بگیرن، عجله داشته باشن و تمرکز خودشون رو از دست بدن.
درسته که حس رقابت در دانش اموزان باعث می شه بیشتر درس بخونند ولی این با رغبت درسی متفاوته. حس رقابت باعث بروز حسادت، نامردی، نیرنگ و خودکم بینی میشه. اگه بچه ها با حس رقابت بخوان درس بخونن، با نتیجه باخت – باخت مواجه می شیم چونکه اگه دانش آموز نفر اول باشه، باعث ایجاد غرور کاذب و در تنیجه عدم تلاش بیشتر برای کسب دانش و مهارت های بیشتر می شه و اگه جز نفرات برتر بعدی بشه، حس بی لیاقتی و ناتوانی مانع از رشد و پیشرفتش می شه.
کمکی که والدین باید برای فرزندشون انجام بدن اینه که بهش بگن تو خودت رو با هیچ کس دیگه ای مقایسه نکن بلکه خودت رو با توانمندی ها و مهات های خودت ارزیابی کن و کمک کنید که به دانش و توانمندی های خودش باور پیدا کنه و خودش رو با کسی که می تونه باشه، وزن کنه.
لیاقت ها و موفقیت های قبلیش رو یادآوری کنید و بهش اعتماد به نفس و خودباری هدیه بدید. با انجام دادن اینکار، اگه فرزندمون به موفقیت رسید، باعث می شه خودباوریش رشد بیشتری پیدا کنه و دنبال این باشه که به موفقیت های بعدی که لایقش هست برسه و اگه نتونست موفق بشه به خاطر خودباوری هایی که قبلا بدست آورده، مایوس و ناامید نمی شه و دوباره تلاش می کنه.
مقایسه کردن خود با دیگران به جز ضرر، حس شکست، ناامیدی، غرور کاذب، استرس، تحقیر، حسادت، خشم و سایر فشار های روانی، نکته مثبت دیگه ای نداره ولی اگه کمک کنیم فرزندمون، توانایی های خودش رو بشناسه و هدفش این باشه که سعی کنه بهتر از خودش باشه، شاهد رشد و پیشرفت، نشاط، حس نوع دوستی، روحیه تلاش و پشتکار و در آخر احساس شیرین خوشبختی خواهیم بود.
نوشته: سعید مقصودی خسروشاهی / سردبیر
